W omawianej sprawie organ rentowy orzekł, że osoba, jako pracownik u płatnika składek nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia wskazanego w administracyjnej decyzji
W uzasadnieniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że osoba zgłoszona do ubezpieczeń społecznych od określonego w decyzji momentu, wystąpiła z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego. ZUS analizując czy pomiędzy podmiotami doszło do faktycznego zawarcia umowy o pracę uzyskał wyjaśnienia płatnika wskazującego, że zatrudnienie tego pracownika na nowo utworzonym miejscu pracy było spowodowane koniecznością rozpoczęcia prowadzenia pełnej księgowości w związku z przekroczeniem określonych przychodów. Zatrudniona posiadała stosowne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe. Pracę wykonywała w siedzibie firmy - domu płatnika, przy korzystaniu z systemu komputerowego, który nie wymagał podpisu .Praca była świadczona z dala od innych pracowników. Po przejściu na zwolnienie lekarskie prowadzenie księgowości zostało z powrotem przejęte przez płatnika. ZUS zaznaczył, że zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy zostało wystawione dopiero później, tj. gdy, pracownica była już osobą niezdolną do pracy.

ZUS stanął na stanowisku, iż zawarta pomiędzy stronami umowa o pracę miała za cel tylko i wyłącznie włączenie pracownicy do ubezpieczeń społecznych, a nie rzeczywisty zamiar jej realizacji. Zatrudnienie pracownicy, która w krótkim okresie okazała się niezdolną do pracy, było podyktowane zamiarem jej zabezpieczenia materialnego, bez chęci realizacji umowy, co powoduje, że umowa ta jest nieważną w świetle art. 83 § 1 k.c. gdyż zawarta została dla pozoru i nie powinna wywoływać skutków przewidzianych w art. 6 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Pracodawca i pracownica wnieśli odwołanie od powyższej decyzji organu rentowego domagając się jej zmiany poprzez ustalenie, że odwołujący się, będąc pracownikiem u płatnika składek podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Strony żądali również o ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji.

Strony podniosły, że stosunek pracy był na prawdę świadczony zgodnie z kp; ubezpieczona codziennie przychodziła do biura i wykonywała powierzone jej zdania. Podpisywała także karty szkolenia oraz listy obecności. Nie zgodzili się również, że nawiązanie stosunku pracy było podyktowane wyłącznie objęciem pracownicy ubezpieczeniem społecznym.
Sąd Okręgowy oddalił odwołanie pracodawcy i pracownika. pracodawca do prowadzenia działalności gospodarczej zatrudniał przeważnie dwie osoby do obsługi stacji paliw na podstawie umów cywilnoprawnych; nie zatrudniał pracowników na podstawie umów o pracę.
Sąd Okręgowy stwierdził, iż w niniejszej sprawie bezspornym było, iż pracodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Niekwestionowanym było, że między stronami doszło do faktycznego zawarcia stosunku pracy. Sąd Okręgowy ocenił, że stosunek pracy nawiązany został dla pozoru, co znalazło potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym na przykład analizie zeznań ubezpieczonych i świadków.

Sąd Okręgowy ocenił, że wbrew twierdzeniom pracownicy zawierając umowę o pracę bezsprzecznie miała świadomość, iż jest w ciąży, co dokumentuje pozyskana dokumentacja z Poradni Ginekologicznej. Sąd I instancji uznał tą dokumentację za w pełni wiarygodną.
Sąd I instancji zważył, iż celowość nawiązania stosunku pracy z pracownicą przekreśla przede wszystkim fakt, że nie miała ona kwalifikacji ani doświadczenia do objęcia powierzonego jej stanowiska.
Masz problem z ZUS - prawnicy z serwisu prawny24.pl pomogą online - prawny24.pl - prawnik online.